Slim stappenplan Content Curatie

Content curatie is het nieuwe buzzwoord. Oftewel het zeven, selecteren, (her)organiseren, duiden en delen van content voor een groep lezers. Met als doel hen te helpen door de online jungle weer een helder pad te zien. Want dat klinkt tegenstrijdig. We hebben steeds meer behoefte aan informatie, terwijl we aan de andere kant bijkans verdwalen in de info-overload.

Contentcurator

Een contentcurator helpt je wegwijs te worden in die content mer à boire. Hij selecteert de krenten uit de crap. ‘Curation is the new way of organizing the web going forward’, schrijft Steve Rosenbaum in zijn boek Curation Nation. Maar hoezo new way? Ik hoor allerlei mensen vertellen dat contentcuratie nieuw en hot en the next big thing binnen contentmarketing is. Vaak gepredikt door diezelfde babbelaars die zeggen dat contentmarketing nieuw en hot en the next big thing is. Opnieuw bezingen ze oude wijn in nieuwe zakken. Want contentcuratie bestaat al eeuwen. Die aloude dorpsomroeper, die mijnheer van ‘hoort, hoort en zegt het voort’. Hij selecteerde nieuws uit de verhalen die hij hoorde en hem omringden.

Stentor

De eerste bekende omroeper vind je in de Griekse mythologie. Als je tijd hebt, blader het 24-delige epos de Ilias nog maar eens door en dan stuit je vanzelf op de Griekse heraut met de naam Stentor. Hij had een stem zo krachtig als die van vijftig mannen, lees je. De naam van het regionale dagblad De Stentor herinnert onder meer nog aan die mythische Griek. Want ook een krant is een curator. Presenteert een selectie van het nieuws, en die selectie ziet er in Trouw anders uit dan in De Telegraaf of de Volkskrant. Om de subjectiviteit van de contentcurator nog maar eens te onderstrepen.

Journalist

Daarbij: is niet iedereen een soort contentcurator? Elk nieuwtje dat ik deel in de kroeg, bij de koffieautomaat of langs de zijlijn van het hockeyveld is een vorm van contentcuratie. Mijn oudste dochter Joeki hield in groep 5 haar eerste echte grote spreekbeurt. Over paarden en pony’s ging het. Plaatjes en informatie haalde ze uit boeken en van internet, en op basis daarvan hield ze een verhaal. En zo werkte ik jarenlang als journalist. Op basis van vergaarde informatie componeerde ik interviews, reportages, achtergrondartikelen en portretten.

Portret als contentcuratie

Zo’n portret bijvoorbeeld schrijf je op basis van artikelen, interviews, hearsay en andere bronnen. Van die informatiemix bouw je zelf een artikel. Want dat is contentcuratie, tenminste dat zou het moeten zijn, informatie mengen tot een eigen verhaal, gekruid met eigen meningen, insights en ideeën. Anders gezegd: uit verschillende bronnen een nieuw verhaal componeren. In mijn vroege journalistieke jaren toog ik daarvoor naar de ‘documentatiemappen’ van de bibliotheek. Vandaag gaat dat sneller via internet.

Aggregatie

In veel gevallen rijkt contentcuratie niet verder dan aggregatie. Daarbij stuur je linkjes door zonder eigen toevoeging. Vaak op basis van een RSS-feed, hashtag of andere automatische piloot geplukt van het web. En inderdaad, dat heeft weinig met curatie te maken. Belangrijker: wat hebben mensen aan die tritsen linkjes. Op Twitter zie ik geregeld een link naar hetzelfde artikel soms wel dertig keer binnen een minuut voorbij komen. Zonder commentaar. Waarom doen mensen dat? Om te laten zien dat ze werken als een robot? Om te onderstrepen dat ze geen eigen mening hebben? Om te bewijzen dat hun RSS-feeds werken?

Archie, de Man van Staal

Anderen verzamelen linkjes op Scoop.it, Paper.li, Trap.it, Pearltrees, Storify, List.ly. Maar waarom zou je als merk daar aggregrerend los gaan. Niet de moeite nemen op artikelen te reageren, en die zonder enige toevoeging door te sturen. Daaruit blijkt enkel dat je een merk zonder visie bent. Een soort Archie, de Man van Staal.

Thouhtleader

Met contentcuratie laat je iets meer van jezelf zien. Toon je dat de linkjes niet zijn verzameld door een softwaretooltje of andere automatiseerder, maar dat erachter een mens zit. Iemand met een keuzeknop. Met een mening. Die keuze maak je niet zo maar, maar doe je omdat de inhoud van een verhaal je intrigeert, je afkeer inboezemt, je doet lachen of anderzijds opwindt. Maar vooral omdat je een expert bent, een thoughtleader, en die kan goede en relevante verhalen van elkaar scheiden, trends en ontwikkelingen selecteren en duiden en becommentariëren. Een visie heb je alleen als je beschikt over voldoende kennis en inzichten, en op basis daarvan een eigen theorie over een onderwerp kunt ontwikkelen, en dat is de volgende stap in content. Dan ben je zelf een maker, een creator, wiens artikelen of posts zelf geaggregeerd en curated kunnen worden.

Stappenplan voor content curatie.

1. Kies je onderwerp. Op welk gebied ben je expert of kun je dat worden. Kies daarbij voor een niche. Smal is het nieuwe groot.
2. Ga op zoek naar de belangrijkste online en offline bronnen binnen je niche en leer van hen. Wie zijn de experts, opinieleiders en influencers op je terrein en bekijk hoe ze hun deskundigheid etaleren.
3. Bepaal je audience. Wie wil je bereiken. Waar zitten je lezers. Op welke platformen en plekken kun je die vinden.
4. Welke kennis heb jij zelf in huis en is van waarde voor je audience. Deel die kennis. Groei uit tot een Johan Cruijff. Word de nummer 14 van je niche.
5. Voeg waarde toe aan het nieuws met insights, visies, meningen enzovoorts. Ga niet op de automatische piloot lukraak linkjes delen. Voorzie die altijd van context.
6. Maak je content shareable. Om je publiek te vergroten en aan je community te bouwen door ook het gesprek aan te gaan.