Waarom marketeers niet van goede verhalen houden.
Een etentje met een goede vriend. Ik ken hem al jaren. Hij werkte net zoals ik jarenlang in de journalistiek. Zoals veel kennissen uit die tijd geeft hij vandaag les. Voor het overige schrijft hij in opdracht verhalen voor bedrijven.
In een nieuw restaurant zaten we, in de Amsterdamse Pijp, dat getuige de tafelbezetting vooral populair onder bn’ers was.
‘Ken jij marketeers die van kunst houden’, vroeg hij, terwijl hij nog eens nauwgezet het etiket van de fles Ripasso bestudeerde.
‘Marketeers en kunst, wat voor kunst bedoel je specifiek, schilderkunst, literatuur, dans, theater…’
‘Die dingen ja.’
‘Nou, daar moet ik even over nadenken. Ik ken natuurlijk niet alle marketeers van ons land, maar of die van kunst houden, ja, daar zeg je zoiets’.
Zijn vraag hield me ook na ons etentje nog enkele dagen bezig.
Als je van kunst houdt, of het nou gaat over de sculpturen van Dubuffet of die dansvoorstelling van Ohad Naharin, dan houd je van mooie dingen, dan ben je een liefhebber van mooie dingen.
En ja, wanneer je van mooie dingen houdt, zou je toch ook van mooie verhalen moeten houden. Niet van bagger. Niet van doorsnee plaatjes en praatjes. Niet van middelmatige video’s en tenenkrommende teksten die bedrijven meer en meer als content op het web kwakken.
Als een marketeer van mooie dingen houdt, als hij van kunst houdt, nee, dan zou hij nooit kul en flut als content online kunnen zetten.
Ik denk dat ik mijn contentmakende vriend maar eens ga bellen. Ik vermoed dat ik het antwoord op zijn vraag heb gevonden.