Storytelling kan niet zonder verbeeldingskracht.

In het leuke Steenwijk mocht ik spreken. Tijdens het Prinsjesdagontbijt. In een volle kerk vol hoedjes.

Over storytelling moest het gaan, en ja, zei de organisatie. ik mocht gerust -graag zelfs- een dingetje binnen de gemeente aansnijden. Daar hadden ze een tikkie moeite om de neuzen van verschillende organisaties en bedrijven dezelfde kant op te krijgen als het ging over de branding van de gemeente.

Ik toog naar het stadje in de Kop van Overijssel, prikte een heerlijke vorkje met de vrolijke organisatie bij De Bovenmeester en ging slapen aan de voet van het natuurgebied de Eese.

Tijdens het ontbijt vertelde ik over de kracht van emoties. Over liefde voor je publiek, over liefde voor verhalen. Over de belangrijkste elementen van een verhaal. Ik sprak over het ontbreken van verbeeldingskracht binnen de top van veel bedrijven en organisaties, en verduidelijkte wanneer mensen achter de vlag van een verhaal gaan lopen.

Had de gemeente een onderscheidend verhaal? Steenwijk afficheert zich als vestingstad. Bijna 19 andere steden doen dat ook, alleen al in de provincie Overijssel.

Kijk nou eens dieper, tipte ik. Kruip in de genen van je stad of gemeente.

Dat had ik vooraf gedaan. Binnen enkele minuten stuitte ik op allerlei verhalen over stenen -waaraan de stad tenslotte zijn naam dankt. In de omgeving lagen veel zwerfstenen, las ik. Steenwijkers verkochten die in heel Nederland. In Delft liggen straatstenen uit de stad. Veel dijken in ons land zijn met stenen uit Steenwijk verzwaard. Misdadigers in Steenwijk moesten vroeger duizenden stenen rapen, als straf.

Steen, opperde ik. Dat is misschien wel jullie onderscheid.

Dat snapte een zakenheer niet.

Hoe kon dat nou, vroeg hij. Ik had het over liefde voor verhalen, over emoties, en dan kwam ik met zoiets kils als een steen.

Ik viel even stil. Nog geen tien minuten eerder had ik gesproken over de waarde van verbeeldingskracht. Kon hij zich bij het woord steen echt niks anders voorstellen dan een straat- of huissteen?

Een gebrek aan verbeeldingskracht. Dan heb je inderdaad bijna letterlijk die spreekwoordelijke steen voor je kop.

Verbeeldingskracht voedt je creativiteit, ontwikkeling, relativeringsvermogen, en ja, wat niet. Hoe kun je je inleven in mensen, gebeurtenissen of situaties zonder verbeeldingskracht. Hoe kun je verder kijken, hoe kun je verder denken en dromen zonder verbeeldingskracht.

Daarom ook mijn uitnodiging aan iedereen in de kerk. Laat je fantasie prikkelen. Laat je inspireren. Bezoek theaters, schouwburgen en tentoonstellingen. Voed je verbeeldingskracht. Ga romans lezen, laat je onderdompelen in films en video’s. Ga dan met elkaar om tafel. Maak onderscheidende verhalen waarmee jij je gemeente, je organisatie, in beweging kunt krijgen. Dan kun je ook stenen laten spreken.