Zo maak je Oscar-winnende verhalen
Hij won de Oscar voor de beste film. Won de Oscar voor beste regisseur en nog enkele van die beeldjes. Wat jij kunt leren van de Koreaanse regisseur Bong Joon-ho. Als ook jij Oscar-winnende verhalen wilt maken. ‘The most personal is the most creative.’
Jij bent je eigen onderscheid.
Het is een zinnetje dat ik geregeld aanhaal, tijdens mijn trainingen creatief online schrijven.
Volg je eigen stem. Volg je eigen stijl. Gebruik jouw woorden, gebruik jouw metaforen. Verstop je niet achter de clichés en maniertjes van anderen.
Kijk naar de succesrijkste schrijvers en populairste columnisten. Van Reve tot Marcel van Roosmalen. Van Sylvia Witteman tot Jan Wolkers: ze hebben een eigen stijl, een eigen woordkeus en een eigen perspectief.
Kijk naar Pablo Picasso, Jackson Pollock, Andy Warhol, Gustav Klimt, Vincent van Gogh en Claude Monet: een eigen stem.
Kijk naar Sergio Leone, Jim Jarmusch, Alex van Warmerdam, Jean-Luc Godard en Thomas Vinterberg: een eigen stem.
Jouw vingerafdruk maakt wie je bent en wat je hoe vertelt.
De Koreaanse regisseur Bong Joon-ho won dit jaar -compleet onverwachts- de Oscar voor beste film, nee nee, niet de Oscar voor beste internationale film -ja, die won hij ook-, maar die van de beste film. Dus niks geen Quentin Tarantino (‘Once Upon a Time in Hollywood’), Sam Mendes (‘1917’), Todd Philips (‘Joker’) of Martin Scorsese (‘The Irishman’), maar Bong Joon-ho met ‘Parasite’. En dat was heel bijzonder. Nog nooit eerder had een ‘buitenlander’ de Oscar voor beste film gekregen.
Tijdens de uitreiking van de Oscar voor Best Director -yep, die kreeg Bong ook- zei hij: ‘”Thank you so much. When I was young and studying cinema, there was a saying that I carved deep into my heart, which is: ‘The most personal is the most creative.’
Die saying had hij ooit opgepikt uit de mond van Martin Scorsese -ik kon die uitspraak online nergens traceren. Wel zag ik Scorsese na die woorden -die evenzo voor best director was genomineerd- enorm geëmotioneerd raken, sterker, de woorden van Bong zorgden voor een staande ovatie, voor Scorsese -en daarvan raakte ik ontroerd.
‘The most personal is the most creative’.
Tijdens mijn schrijftrainingen laat ik cursisten zoeken naar hun eigen stem. Laat ik ze hun soms verloren stem terugvinden. Velen zie ik gaandeweg ontwaken. Ik zie ze lachen. Het plezier keert in hun woorden terug. Ze hebben hun liefde voor het schrijven hervonden.
Ik krijg later geregeld dankjewel-berichtjes. ‘Ik heb ontslag bij mijn werkgever genomen. Ik lag aan de ketting van de corporate huisstijl. Aan de leiband van een manager met geen enkel gevoel noch liefde voor taal. Jij hebt mij mijn creativiteit teruggegeven. Ik durf weer te schrijven.’
‘The most personal is the most creative’.
Natuurlijk. Er is een huisstijl. Er is een handboek. Er is een format. Maar die mogen nimmer beknellen als een dwangbuis. Dan kunnen mensen letterlijk geen verhalen maken. Een dwangbuis zorgt voor ademnood.
Als werkgever wil je toch geen saaie corporate teksten? Wil je toch geen blogs bekneld door vastgeroeste regels? Wil je toch geen films waaruit elke emotie en creativiteit is weggeslagen?
Als werkgever wil je Oscar-winnende verhalen.
Geef tekstschrijvers, redacteuren en filmmakers daarom de ruimte. Laat ze vrij. Geef hun persoonlijkheid de ruimte. En ze gaan verhalen maken alsof hun leven ervan afhangt.