Een goede storyteller kent zichzelf

Waar is het? 

Dat echte creatieve werk dat je raakt tussen je ogen. Dat je jaloers doet tandenknarsen, omdat jij het zelf niet hebt bedacht. 

Al die reclame op print en op tv, het is allemaal flinterdun, heel makkelijk en vluchtig. Niks geen bezieling, niks geen liefde, maar een grapje, een bn’er en een inwisselbare tagline.

Ik zie het ook in de content. Niks pats, boem, wauw. Het is gemaakt met het mes op de keel. Niet met liefde voor verhalen. Niet met liefde voor woorden.

Enkele weken gelezen las ik in de Volkskrant een interview met de Chinese kunstenaar Ai Weiwei die groots exposeert in de Kunsthal in Rotterdam. Hij zei: ‘We leven in een woestenij. Er is geen diep denken meer, enkel entertainment. En celebraties op onze smartphones.’

Hoe raak.

Creativiteit reikt te vaak niet verder dan een fluffy reel van 15 tot 60 seconden. Een Tiktok-filmpje geëdit met online hulpmiddelen. Entertaining, niks meer dan dat. Het is plat vermaak.

Echte creativiteit heeft een diepere laag, doet je stilstaan. Omdat het betekenis heeft. Omdat het iets onthult. Omdat het je verdiept.

‘Er is geen diep denken meer, enkel entertainment’.

Ik mis dat ‘diep denken’ in content. Omdat te veel content creators die diepere laag niet kennen. Wat ze maken, het is oppervlakkig, het blijft niet plakken. Ze spreken in grappige reels en grollerige gifjes.

Kunnen ze niks aan doen. Iets anders hebben ze niet geleerd op sociale media, waar het alleen draait om de buitenkant. Niet om wat achter dat beeld echt verborgen zit.

Zo gedragen die creators zichzelf ook. Als buitenkantjes, als perfecte plaatjes. Wie ze echt zijn, wat ze zelf echt willen, wat hun plussen en minnen zijn, nee, geen idee. Ze gedragen zich als eendimensionale Instagram-personages.

Ook het onderwijs blokkeert ‘diep denken’. Lezen en schrijven, nee hoor, dat heeft geen zin. Waar hebben jongeren dat voor nodig. Nou, voor het aanleren van die diepere laag. Voor het vinden van zichzelf.

Als je een verhaal, gedicht of reportage leest -of als iemand je een verhaal vertelt- moet jij je verplaatsen in de wereld waarover je leest of hoort. Moet jij je die wereld eigen maken. Dat prikkelt je verbeelding, dat voedt je empathie. En daardoor leer je over jezelf.

Daarbij, woorden voeden je fantasie. Doen je verbeelding vervoeren. Zorgen voor een diepere laag. Woorden inspireren vindingrijkheid.

Een creatief proces is een denkproces, is het uitwerken van een gedachte. Je zoekt naar woorden en beelden om die vorm en betekenis te geven. Om je verhaal een originele diepere laag te geven.

Om die te vinden, moet jij eerst jezelf kennen. Moet jij eerst in jezelf durven duiken. Want betekenissen en beelden zitten verstopt in jezelf. In jouw ervaringen, levenslessen en belevenissen.

Je kunt geen verhalen maken als jij jezelf niet kent. Als jij de diepere laag van jezelf niet kent. Anders blijf je hangen aan de oppervlakte in de verhalen die je maakt over anderen.

Make love not content.