Zonder emotie geen actie

Een verhaal.

Heel simpel. Een verhaal heeft een begin, midden en eind. En er is een hoofdpersoon met een wens of doel.

Om zijn wens te verwezenlijken moet hij flink wat conflicten en ander gedoe overwinnen, waarbij ook nog eens een boef en een mentor om het hoekje komen kijken.

Al deze botten vormen tezamen het geraamte van elk verhaal. Maar met alleen een schedel, wervelkolom, bekken en ledematen heb je nog geen goed verhaal, nee, dan heb je nog helemaal niks.

Een verhaal heeft vlees op zijn botten nodig, levend vlees, mensenvlees met mensengevoelens.

Je verteltechniek kan nog zo goed zijn, je beelden en zinnen nog zo betoverend mooi, zonder emoties heb je enkel een begin, midden en eind.

Een verhaal drijft op emoties. Mensen willen gevoelens in een verhaal. Of je nou een merk- of klantenverhaal vertelt, een roman, feature of gedicht schrijft, of een documentaire of film maakt: je lezers, kijkers en luisteraars willen voelen dat er een mens achter je woorden en beelden zit.

Om een verhaal te laten leven, om een verhaal gevoelens te geven, moet je die gevoelens eerst zelf voelen.

Als je zelf niks voelt voor de verhalen die je maakt, hoe moet iemand anders die dan wel voelen.

Kom, sluit eens je ogen, en denk terug aan je eerste liefde. Hoe oud waren jullie. Welke kleren droegen jullie. Wat waren de hits van toen. Waar woonden jullie. Hoe zag haar of zijn kamer eruit. Hoe rook die. Hoe rook hij of zij. Wat was de kleur van zijn/haar ogen. Waar praten jullie over. Wat waren jullie dromen. Duik zo diep mogelijk in je herinneringen. Net zolang totdat je weer iets voelt van wat je destijds voelde.

Komt er een glimlach op je gezicht? Schrijf dan op wat je voelt en denkt. Laat je gedachten stromen.

Nog eentje.

Ga terug naar je middelbare school. Naar dat vreselijke moment, dat o zo pijnlijke moment. Kies er eentje, de middelbareschooltijd van bijna iedereen zit vol met pijnlijk-vervelende momenten. Op welke school zat je. Wat gebeurde er precies. Wat was de aanleiding. Hoe heette die leraar of wie waren die klasgenoten. Of zaten ze in een andere klas. Wat deden ze, wat deed hij of zij. Duik zo diep mogelijk in dat moment, net zolang totdat je weer iets voelt van wat je toen voelde. En schrijf, laat die herinnering wegstromen.

Herinneringen als katalysator van gevoelens. Herinneringen aan mooie en nare dingen. Aan fijne en verdrietige gebeurtenissen.

Laat je eigen gevoelens ontsnappen in een verhaal. Pas als ze jou ontroeren, ontroeren ze anderen.

Met een verhaal wil je je publiek in beweging brengen. Met een verhaal wil je mensen prikkelen, ontroeren, verblijden of aan het lachen maken.

Zonder emotie krijg je geen actie.

Begin als verhalenmaker van binnenuit.

Begin bij het gevoel in jezelf.

Begin vanuit je hart.